مطالعۀ اقتباس سینمایی فیلم «پوستی که در آن زندگی می‌کنم» از رمان «رتیل» بر اساس بیش متنیت ژرار ژنت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری پژوهش هنر، دانشکده پژوهش‌های عالی هنر و کارآفرینی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان.

2 دانشیار گروه نقاشی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان

3 دانشیار گروه تلویزیون، دانشکده تولید رادیو و تلویزیون، دانشگاه صدا و سیما، تهران.

چکیده

اقتباس سینمایی را باید یکی از مهم‌ترین شاخه‌های ادبیات تطبیقی انگاشت که از اهمیت بالایی در این حوزه برخوردار است. این مفهوم تحت عنوان جایگشت به‌عنوان بخشی از نظریۀ بیش‌متنیت ژرار ژنت برشمرده می‌شود؛ که خود قسمی از نگره‌ی کلان‌تری به نام ترامتنیت است. پدرو آلمودوار ازجمله فیلمسازانی محسوب می‌شود که آثارش الفتی خاص با ادبیات دارد. این مقاله با هدف مطالعۀ چگونگی روند اقتباس فیلم «پوستی که در آن زندگی می‌کنم» ساختۀ پدرو آلمودوار از رمانی فرانسوی به نام رتیل نوشتۀ تیری ژونکه و با طرح این پرسش که «چگونه فرآیند اقتباس در فیلم «پوستی که در زندگی می‌کنم» از رمان رتیل صورت پذیرفته است؟» به تحلیل این مفهوم براساس نظریۀ بیش‌متنیت ژرار ژنت پرداخته‌است. در این‌جا اثر ادبی به‌عنوان پیش‌متن و فیلم به‌عنوان بیش‌متن مورد مطالعه قرارگرفته‌است. پژوهش حاضر به شیوه‌ی توصیفی-تحلیلی و با فرض جایگشت (ترانسپوزیسون) پنداشتن گونۀ این بیش‌متنیت؛ ابتدا به مفهوم اقتباس و جایگشت و همچنین، نظریۀ بیش‌متنیت ژنت پرداخته و سپس، سیر تراگونگی فیلم را در روند اقتباس از رمان مورد واکاوی قرارداده‌است. یافته‌ها مبین آن است که فیلم «پوستی که در آن زندگی می‌کنم» به سبب تراگونگی‌های متنوع و با تمسک به مواردی همچون پیرایش، کاهش، آرایش و جانشینی، گونه‌ای جایگشت در مفهوم بیش‌متنیت انگاشته می‌شود که نمایانگر مولف بودن فیلمساز است؛ بدین معنی که آلمودوار در اقتباس خود بیش از آن‌که متآثر از جهان روایی نویسنده باشد، با اتکا به خلاقیت و نوآوری خود، اثری نوین با مختصاتی تازه می‌آفریند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

An analysis of "The Skin I Live in" the film adaptation of “Tarantula” by Jonquet, based on Gérard Genette’s theory of hypertextuality

نویسندگان [English]

  • Vahid Rajabi 1
  • Afsane Nazeri 2
  • Masoud Naghashzadeh 3
1 Ph.D. student of Art Research, Department of Research Excellence in Art and Entrepreneurship, Art University of Isfahan. Isfahan.
2 Associate Professor, Department of Painting, Faculty of Visual Arts, Art University of Isfahan. Isfahan
3 Associate Professor, Department of Television, Radio and Television Faculty, IRIB University, Tehran
چکیده [English]

Film adaptations are one of the most significant branches of comparative literature studies and are of great importance to the field. The concept of film adaptations, which are so-called transpositions, is a component of Gérard Genette’s theory of hypertextuality, a subset of the broader theory known as transtextuality. Pedro Almodóvar is one of the few filmmakers whose work exhibits a unique affinity for literature. This article analyzes the adaptation process of the film “The Skin I Live in” (2011), directed by Pedro Almodóvar and adapted from the novel “Tarantula” (1984), written by Thierry Jonquet, by addressing the question, ‘How did the adaptation process work in “The Skin I Live in” based on Gérard Genette’s theory of hypertextuality?’ Here, the literary work is studied as the hypotext and the film as the hypertext. This paper employs the descriptive-analytical method. Considering that transposition occurs due to the change of medium, it first defines the terms “adaptation” and “transposition” as well as explaining Gérard Genette’s theory of hypertextuality. It then analyzes the transformation of the text during the process of adapting the novel into the film. The findings show that “The Skin I Live in” is a transposition in the sense of its hypertext due to the various transformations made, with an emphasis on excision, concision, extension, and substitution in this adaptation.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Gérard Genette
  • Hypertextuality
  • Film adaptations
  • Pedro Almodó
  • var
  • The Skin I Live in
  • Tarantula
CAPTCHA Image