بررسی فراداستان در آوازهای مالدورور

نوع مقاله : پژوهش های زبان و ترجمه فرانسه

نویسنده

دانشگاه بوعلی سینا

چکیده

آوازهای مالدورور، برخلاف بسیاری از متن‌های روایی سدة نوزدهم که می‌کوشیدند با بهره‌گیری از شگردهای گوناگون کنش روایت‌پردازی را پنهان ساخته و به توهم ارجاعی دامن زنند، مدام ساختگی بودن داستان را به خواننده گوشزد کرده و از غرق شدن او در دنیای داستان جلوگیری می‌کرد. این مهم به‌مدد دو ترفند پربسامد که همواره جریان داستان را قطع کرده و خواننده را در فضای گفتمان وارد می‌کند میسر می‌شود: حضور پررنگ فراداستان در متن و گفتگوی مداوم راوی با روایت‌شنو. جستار پیش‌رو می‌کوشد تا نخست نمودهای فراداستان را در متن لوتره‌آمون نشان دهد و سپس کارکردهای گوناگون آن را در سطوح مختلف این متن بررسی کند. همچنین این بررسی اجازه می‌دهد تا به اندیشه‌های بنیادینی پی ببریم که این متن بر اساس آن شکل می‌گیرد و مبانی ادبیات روایی سنتی را به چالش می‌کشد. بدین‌ترتیب، این مقاله دو حوزة روایت‌شناسی و نظریة ادبیات را به یکدیگر پیوند می‌زند. پژوهش کنونی بر این باور است که پیدایش آوازهای مالدورور نقطة عطفی در تاریخ تحول متن ادبی و روایت‌پردازی به‌شمار می‌رود چه خواننده خود را در برابر متنی می‌یابد که مدام روند شکل‌گیری خود را به نمایش می‌گذارد و از او خوانشی یکسر پویا و ادبی می‌طلبد. همچنین این جستار نشان می‌دهد متن مدرنی چون آوازهای مالدورور برداشتی شبیه به روایت‌شناسی به ادبیات دارد و اصولاً چنین متن‌هایی شرایط را برای بررسی‌های متن‌گرا در سدة بیستم فراهم کرده‌اند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Investigating metafiction in The Songs of Maldoror

چکیده [English]

Despite many of the nineteenth-century narrative texts that seek to use various techniques to conceal narration and foster referential fallacy, The Songs of Maldoror constantly reminds the reader that it is fiction and prevents them from drowning in the world of fiction. This can only be done by using two frequent tricks that interrupt the flow of the story and engage the reader into a discourse space; the strong presence of metafiction in text and the constant dialogue between the narrator and the audience. The current study tries to show the aspects of metafiction in Lautréamont’s text and analyses its various functions in different levels of the text. This study will allow us to understand the fundamental ideas on which this text is based and at the same time challenges the foundations of traditional narrative literature. Therefore, this study combines two fields of narratology and theory of literature. This research suggests that the emergence of The Songs of Maldoror is a turning point in the history of the evolution of literary text and utterance since the reader finds himself reading a modern text constantly showing it’s forming process and demands an active and literary reading. The study also shows that a modern text like The Songs of Maldoror and narratology have the same interpretation as literature and basically texts like this provide the ground for text-analyzing researches in the twentieth century.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Narratology
  • Metafiction
  • Literary Reading
  • Modern Text
  • the Songs of Maldoror
زختاره، ح. (1397). بررسی نشانه‌معناشناختی کارکرد انگیزشی گفته‌پردازی در هزارویک شب، از میرایی تا نامیرایی. جستارهای زبانی، ۴۳(۱)، 139-159.
قنادپور، آ. (1387). تب‌وتاب نویسنده در سروده‌های مالدورور اثر لوتره‌آمون. پژوهش زبان‌های خارجی، ۵۰، 113-126.
Adam, J. M. (1984). Le Recit. Paris: PUF.
Barthes, R. (1984). Le Bruissement de la langue. Essais critiques IV. Paris: Seuil.
Benveniste, E. (974). Problèmes de linguistique generale, II. Paris: Gallimard.
Blanchot, M. (1959). Le Livre à venir. Paris: Gallimard.
Compagnon, A. (1998). Le Demon de la theorie. Litterature et sens commun. Paris: Seuil.
Compagnon, A. (2002). «Theorie de la litterature: qu’est-ce qu’un auteur?» in Fabula. Consulte le 24 avril 2020. https:// www.fabula.org/ compagnon/ auteur .php
Culler, J. (2016). Theorie litteraire. Traduit par Anne Birien. Paris: Presses Universitaires de Vincennes.
Dekens, O. (2015). Le Structuralisme. Paris: Armand Colin.
Foucault, M. (1994). «Qu’est-ce qu’un auteur?» in Dits et ecrits. Paris: Gallimard
Genette, G. (1972). Figures III. Paris: Seuil.
Genette, G. (1987). Seuils. Paris: Seuil.
Genette, G. (1992). Palimpsestes. La litterature au second degre. Paris: Seuil.
Jouve, V. (1998). Effet-personnage dans le roman. Paris: PUF.
Mallarme, S. (1976). Divagations. Paris: Gallimard
Midal, F. (2007). Comprendre l’art moderne. Paris: Agora.
Reuter, Y. (2014). Analyse du recit. Paris: Armand Colin.
Robbe-Grillet, A. (1963). Pour un nouveau roman. Paris: Minuit.
Schaeffer, J. M. (2016). Adieu à l’esthetique. Paris: Mimesis.
Tadie, J.-Y. (1993). Le Recit poetique. Paris: Gallimard.
Todorov, T. (1981). Les categories du recit litteraire» in Analyse structurale du recit. Paris: Seuil.
Todorov, T. (1984). Critique de la critique. Paris: Seuil.
Zokhtareh, H. (2018). Texte phœnix. La Textophagie chez Lautreamont. Revue des Etudes de la Langue Française, 10(1), 59-68.
Zokhtareh, H., & Ghavimi, M. (2011). Lautreamont et la parodie. Plume, 6(13), 143-163.
CAPTCHA Image