کودکِ قربانی در «بچّۀ کثیف» و «بچّۀ مردم»

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

چکیده

رسالت ادبیات تطبیقی؛ تشریح خط سیر روابط و پیوندهای ادبی و بخشیدن روح تازه و شاداب به آنهاست. ادبیات تطبیقی عامل بزرگی در تحقیقات جامعه‌شناسی و درک صحیح آنهاست که در ایجاد روح تفاهم و تعاون میان انسانها و جوامع بشری سودمند است. مقالۀ حاضر به شیوۀ توصیفی، تحلیلی و تطبیقی، به بررسی مقایسه‌ای و تطبیقی بچۀ کثیف اثر فرانسوا موریاک و بچۀ مردم اثر جلال آل‌احمد بر‌اساس رویکرد مکتب واقع‌گرایی می‌پردازد. موریاک و آل‌احمد به ‌دنیای معصوم و امن کودکانه گام می‌نهند و از روی جنایت‌های روابط انسانی پرده بر‌می‌دارند. در حقیقت توجه مورباک و آل‌احمد به دورانِ کودکی را باید غبطۀ آنها به گذشته دانست و نشانگر تلاش دو نویسنده است برای بیرون آمدن از قالب انسانی بزرگسال و پناه بردن به دنیای پاک و بی‌آلایش کودکان. یافته‌های این تحقیق نشانگر این است که هدف این دو نویسنده برای خلق چنین آثاری، بازگویی حقیقت‌های تلخی است که در جامعه برای کودکان رخ می‌دهد؛ گویی حقیقت‌های تلخ جامعه تنها در سیمای پاک و بی‌گناه کودکان امکان تجلی و ظهور می‌یابند و با تآکید بر جایگاه کودک به بازسازی دنیای در حال فروپاشی دلبسته‌اند.

 

 

عنوان مقاله [English]

Victimized Child in Le Sagouin and Someone Else’s Child

نویسنده [English]

  • Tahereh Jafari Hessarlou
Doctorat de littérature française, Département de Langue et Littérature Française, Branche Centrale de Téhéran, Université Azad Islamique, Téhéran, Iran, (
چکیده [English]

The mission of comparative literature is to explain the development of literary relationships and connections and give them a fresh spirit. Comparative literature is a major factor in sociology researches and its correct understanding that is beneficial in creating a spirit of understanding and cooperation between humans and human societies. The research, through a descriptive, analytical and comparative method, compared François Mauriac’s Le Sagouin and Jalal Ale-Ahmad’s Someone Else’s Child based on the approach of realism school. Mauriac and Ale-Ahmad enter into the innocent and safe world of children and deal with the crimes concealed behind human relations. Mauriac and Ale-Ahmad’s attention to childhood should be considered their regret for the past and shows their efforts to exit adulthood and take refuge in the pure world of children. The results indicate that the objective of these two authors of creating such works is to express the bitter truths that happen in society for children. It seems that the bitter truths of society can only emerge in the pure and innocent portrait of children. The authors are interested in rebuilding the collapsing world by insisting on the position of children

کلیدواژه‌ها [English]

  • Comparative Literature
  • Francois Mauriac
  • Jalal Ale-Ahmad
  • Children
آل‌‌احمد، جلال. (۱۳٨٦). در خدمت و خیانت روشنفکران. چاپ پنجم. تهران: انتشارات فردوس.
آل‌‌احمد، جلال. (۱۳٢٧). سه تار. تهران: ابرسفید.
آل‌‌احمد، شمس. (۱۳٦٩). از چشم برادر. قم: انتشارات سعدی.
اسکات‌‌کارد، اورون. (۱۳٨۱). شخصیت‌‌پردازی و زاویه دید در داستان. ترجمۀ پریسا خسروی‌‌سامانی. اهواز: نشر رسش.
امین‌‌مقدسی، ابوالحسن. (۱۳٨٦). ادبیات تطبیقی با تکیه بر مقارنه ملک‌الشعرا، محمد‌‌تقی بهار و امیرالشعرا (احمد شوقی). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
پک، جان. (۱۳٦٦). شیوۀ تحلیل رمان. ترجمۀ احمد صدارتی. تهران: نشر مرکز.
جعفری‌‌حصارلو، طاهره. (۱۳٨٧). بچۀ کثیف. ترجمۀ کتاب Le Sagouin اثر فرانسوا موریاک.
جعفری‌‌حصارلو، طاهره، و آبکه، آنت (۱۳٩٨الف). «بررسی مؤلّفه‌‌های واقع‌‌گرایی در سه اثر فرانسوا موریاک (بچۀ کثیف، برهوت عشق و ترز دسکیرو) و جلال آل‌‌احمد (بچۀ مردم، سنگی بر گوری و زن زیادی)». فصل‌‌نامۀ مطالعات زبان و ترجمه دانشگاه فردوسی مشهد، ۵٢ (۳)، ۱۵۵-۱٩۰.
جعفری‌‌حصارلو، طاهره، و آبکه، آنت (۱۳٩٨ب). «تعلیق در برهوت عشق و سنگی بر گوری». نشریه علمی پژوهش‌‌های زبان و ترجمه فرانسه دانشگاه فردوسی مشهد، ٢ (۱)،٦٧-٩٩.
دستغیب، عبدالعلی. (۱۳٧٨). نقد آثار جلال آل‌‌احمد. تهران: نشر ژرف.
دانشور، سیمین. (۱۳٧۱).غروب جلال. قم: خرم.
راد، آ.، فارسیان، م.ر.، و بامشکی، س. (۱۳٩٧). «بررسی تطبیقی تصویر جنگ جهانی در رمان‌‌های خون دیگران و سووشون». فصل‌‌نامۀ مطالعات زبان و ترجمه دانشگاه فردوسی مشهد، ۵۱(۳)، ۱‑۳۱.
ریمون‌‌کنان، شلومیت. (۱۳٨٧). روایت داستانی: بوطیقای معاصر. مترجم ابوالفضل حری. تهران: نیلوفر.
زرین‌‌کوب، عبدالحسین. (۱۳۵۴). نقد ادبی. ج۱. تهران: امیرکبیر.
سید‌‌حسینی، رضا. (۱۳۴٢). مکتب‌‌های ادبی. چاپ سوم. تهران: نیل.
سیگر، لبندا. (۱۳٧۴). خلق شخصیت‌‌های ماندگار. ترجمه عباس اکبری. چاپ اول. تهران: مرکز گسترش سینمای تجربی.
شرکت‌‌مقدم، صدیقه، و احمدی، معصومه (۱۳٩٧). «تحلیل جامعه‌‌شناختی زبان عامیانه نوشتار جلال آل‌‌احمد و لویی فِردینان سِلین». فصل‌‌نامۀ پژوهش‌‌های ادبیات تطبیقی دانشگاه تربیت مدرس، ٦(۱)، ۱۰٨-۱۳۱.
عرب‌‌زاده‌‌حسینی، مرجان‌‌سادات. (۱۳٩٢). بررسی تطبیقی روایت در نمایش‌‌نامه‌‌های لیلی و مجنون پری صابری و مجنون لیلی احمد شوقی، (پایان‌‌نامۀ کارشناسی ارشد). دانشگاه فردوسی مشهد، ایران.
‌‌غنیمی‌‌هلال، محمد. (۱٩٨٧). الادب المقارن. بیروت: دار العوده.
محمدی، محمدهادی. (۱۳٧٨). روش‌‌شناسی نقد ادبیات کودکان. تهران: سروش.
محمدی، محمدهادی، و قایینی، زهره. (۱۳٨۳). تاریخ ادبیات کودکان در ایران. ج٧. تهران: چیستا.
مرادی، کبری، و سیفی، طیبه (۱۳٩٨). «بررسی تطبیقی رئالیسم انتقادی در داستان‌‌های مصطفی لطفی‌‌منفلوطی و محمدعلی جمالزاده». فصل‌‌نامۀ پژوهش‌‌های ادبیات تطبیقی دانشگاه تربیت مدرس، ٧(۴)، ۱۳٩-۱٦۱.
مستور، مصطفی. (۱۳٧٩). مبانی داستان کوتاه. تهران: نشر مرکز.
‌‌مکّی، ابراهیم. (۱۳٨۵). شناخت عوامل نمایش. جلد پنجم. تهران: سروش.
میرعابدینی، حسن. (۱۳٨٧). صد سال داستان‌‌نویسی در ایران. جلد ۱،٢،۳.. چاپ پنجم. تهران: نشر چشمه.
ناظرزاده‌‌کرمانی، فرهاد. (۱۳٨۳). درآمدی به نمایشنامه‌‌شناسی. تهران: سمت.
ندا، طه. (۱۳٨٧). ادبیّات تطبیقی. ترجمۀ هادی نظری‌‌منظم. تهران: نشر نی.
نودلمن، پری. (۱٩٩٦). «لذّت و گونۀ ادبی(ژرف‌‌اندیشی‌‌هایی دربارۀ ویژگی‌‌های ادبیات داستانی کودکان)». ترجمۀ داود خزایی. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
نصیری، منصور، و شریفیان، محدثه (۱۳٩٢). «معنای زندگی از دیدگاه آلبر کامو». فلسفه و الهیات، ۱٨(٧۱)، ۱۰٩-۱۳۵.
یونسی، ابراهیم. (۱۳٨٢). هنر داستان‌‌نویسی. چاپ هفتم. تهران: نگاه.
Azhand, Y. (1984). La littérature moderne de l’Iran. Téhéran: Amir Kabir.
Balay, Ch. (1998). Littérature et individu en Iran, Cahiers d'Etudes sur la Méditerranée orientale et le monde Turco-Iranien.
Barré, J.-L. (2010) .François Mauriac, biographie intime. t .II-1940-1970. Édition Fayard.
Bergez, D. (1990) .Introduction aux méthodes critiques pour l’analyse littéraire. Paris: Bordas.
Bjork, N. (2000) .Chant de sirènes. Édition Fayard.
Cormeau, N. (1951) .L’Art de François Mauriac. Paris: Bernard Grasset Éditeur.
Dastghyb, A. (1371/1992) .La critique des œuvres de Djalâl Al-é Ahmad. Téhéran: Djarf.
De Beauvoir, S. (1949) .Le Deuxième Sexe. tome1. Paris: Gallimard.
De Boisdeffre, P. et al. (1963) .Dictionnaire de littérature contemporaine. Universitaires, Paris.
Dehbâshi, A. (1985) .Mémorial de Djalâl Al-é Ahmad (یادنامۀ جلال آل‌‌احمد). Téhéran: Passargad.
Hobsbawm, E. (1963) .Les primitifs de la révolte dans l’Europe moderne. Édition Fayard.
Jaloux, E. (1933) .François Mauriac Le Romancier et ses personnages suivi de L’éducation des filles. Paris: éd. R.A. CORRÊA.
Kasmâï, A.A. (1984) .Les écrivains précurseurs dans la littérature d’aujourd’hui de l’Iran. Téhéran: Sherkate Mo’alefān va motarjemine Iran.
Labruyere, J. (1931) .Les Caractères. Paris: Édition Gallimard.
Mauriac, F. (1925) .Le Désert de l’amour. Paris: Librairie générale française.
Mauriac, F.(1951) .Le Sagouin. Paris: Librairie Plon.
Mauriac, F. (1999) .Le romancier et ses personnages, OC., II. Paris: Gallimard.
Mirabedini, H. (1990) .Cent ans de la littérature romanesque iranienne. Téhéran: Tondar. (En persan).
Monférier, J (éd). (1984). « Mauriac romancier », La revue des lettres modernes François Mauriac 4. Lettres Modernes.
Monteherlant, H. (1993) .Les Jeunes Filles. Paris: Gallimard.
Pirouz, Gh. (1993) .Recherche dans les œuvres, les pensées et le style de Djalâl Al-é Ahmad. Téhéran: Hozeye honary.
Rousseaux, A.(1932) .Âmes et visages du vingtième siècle. Paris: Bernard Grasset.
Sépanlou, M.A. (1362/1983) .Les écrivains modernes d’Iran. Téhéran.
Suffran, M. (1973) .François Mauriac, Écrivain d’hier et d’aujourd’hui45. Paris: édition Seghers.
Touzot, J. (1985) .François Mauriac, Une configuration romanesque. Profil rhétorique et stylistique. Paris: Lettres modernes, « Archives François Mauriac ».
Touzot, J. (2000) .François Mauriac. coll. «Cahiers de L’Herne». Paris: Fayard.
CAPTCHA Image